Przed omówieniem konkretnych form onychomikozy, ważne jest, aby zrozumieć czym one są. W tym artykule omówiona zostanie dystalna podpaznokciowa onychomikoza (DSO), PSO i inne formy onychomikozy. Aby uzyskać więcej informacji, należy zapoznać się z poniższymi sekcjami. Opisy obejmują typowe objawy, możliwości leczenia i inne.
Dystalna podpaznokciowa onychomikoza
Dystalna podpaznokciowa onychomikoza jest zakażeniem łożyska paznokcia. We wczesnych stadiach tej infekcji, płytka paznokcia może wydawać się zdrowa. Łagodny stan zapalny spowodowany zakażeniem grzybiczym powoduje pogrubienie warstwy rogowej w łożysku paznokcia – słowa te są produktem ekspertów strony Piękno z Natury. Złogi rogowe wypychają wówczas płytkę paznokciową do góry, powodując onycholizę. Zakażenie płytki paznokciowej może przebiegać bezobjawowo lub prowadzić do poważniejszych konsekwencji.
Gdy u pacjenta rozwija się dystalna podpaznokciowa onychomikoza, paznokcie mogą mieć czarny kolor. Dzieje się tak za sprawą grzyba, który wytwarza melaninę. Zakażenie może również powodować stan znany jako zastój żylny, który może pogorszyć owrzodzenia stopy cukrzycowej. Nieleczona choroba może rozprzestrzenić się na inne części ciała i na inne osoby.
Nondermatofity
Istnieją dwa ogólne rodzaje onychomikozy: dermatofity i nondermatofity. Dermatofity to pleśnie, które infekują tkanki paznokci, natomiast niedermatofity to organizmy grzybicze, które infekują paznokcie. Niedermatofity są powszechnie związane z infekcjami grzybiczymi, takimi jak stopa sportowca czy grzybica skórek, i występują zarówno w populacji ludzkiej, jak i zwierzęcej. Aspergillus i Scytalidium są powszechnie spotykane w ciepłym klimacie, choć te ostatnie występują również w klimacie umiarkowanym. Nondermatofity dotyczą zwykle osób starszych, u których obecność tych organizmów wskazuje na osłabienie paznokci.
Onychomikoza jest bardzo rozpowszechniona na całym świecie, dotyczy około dwóch do trzech procent populacji w USA i 13% populacji mężczyzn w Finlandii. W niedawnym badaniu przeprowadzonym w klinikach dermatologicznych w Cleveland stwierdzono, że częstość występowania onychomikozy wynosiła 8,7% wśród całej populacji, z zakresem od 6,5 do 13,3% w podgrupach mężczyzn i kobiet. Jednak prawdziwe zakażenia mieszane są nadal trudne do zdiagnozowania i leczenia.
PSO
Proksymalna podpaznokciowa onychomikoza, czyli PSO, jest mniej powszechnym typem onychomikozy. W tej chorobie grzyby zakażają część paznokcia znajdującą się najbliżej skórki i rozrastają się aż do wolnego brzegu. Pierwszym objawem PSO jest pojawienie się białych, kruchych paznokci na części lunuli płytki paznokciowej. Ten rodzaj infekcji może być leczony lekami stosowanymi miejscowo.
Pozytywny wynik badania grzybiczego będzie zawierał grzyby niedermatofitowe. Te rodzaje grzybów są uważane za przyczynę onychomikozy od ponad trzech dekad. Oprócz C. albicans, do nondermatofitów zaliczamy również Alternaria, Aspergillus i Acremonium. Grzyby te mogą wkraczać do jednostki paznokciowej bezpośrednio lub pośrednio.
Inne formy
Inne formy onychomikozy mogą być wywołane przez wiele różnych patogenów i mają odrębne wzorce kliniczne. Istnieje pięć głównych typów tej choroby: dystalna i boczna podpaznokciowa onychomikoza, endonyksowa onychomikoza oraz całkowita dystroficzna onychomikoza. Leczenie każdego typu zależy od organizmu wywołującego, ciężkości zajęcia paznokci oraz preferencji pacjenta.
Onychomikoza jest podzielona na podtypy w zależności od lokalizacji zakażenia. Onychomikoza dystalna podpaznokciowa dotyczy dużego palca u nogi, powodując pogrubienie paznokci o żółtym zabarwieniu. Może wystąpić łagodny stan zapalny i ból. Ten typ onychomikozy jest powszechny wśród sportowców. Biała powierzchowna onychomikoza dotyczy tylko paznokci u stóp i jest mniej bolesna niż dystalna podpaznokciowa onychomikoza.
Podobne tematy